Podejrzewam zaburzenia odżywiania? I co dalej?
Niedojadanie. Rezygnowanie z pewnych rodzajów produktów. Niechęć do jedzenia w towarzystwie. Wybuchy złości. Izolowanie się. Kłótnie o talerz, na którym zostaje coraz więcej. Płacz w poduszkę. Zauważamy te zmiany u bliskich nam osób. Zaczynamy podejrzewać, że coś nie jest w porządku. Na początku ignorujemy, takie tam nastoletnie fanaberie. Ale nastolatka chudnie coraz bardziej. Zaczynamy się martwić. Może to zaburzenia odżywiania? Co robić? Od czego zacząć?
W dzisiejszym podcaście chciałabym zwrócić uwagę na kroki jakie warto podjąć, kiedy podejrzewamy problemy z jedzeniem u dziecka. Rozwinięcie tych punktów znajdziesz w podcaście.
- Dowiedz się jak najwięcej. Poznaj informacje na temat zaburzeń odżywiania, pomoże Ci to lepiej określić z czym może zmagać się dziecko. Pomoże Ci lepiej zrozumieć zachowanie dziecka i przygotować się na rozmowę z nim.
- Przygotuj się do rozmowy z dzieckiem. Wybierz spokojny czas i miejsce. Nie zaczynaj tematu w biegu, między śniadaniem a wyjściem do szkoły. Nie rozmawiaj o jedzeniu, ale o zachowaniu i obawach jakie masz. Podkreśl, że zauważyłaś zmiany w zachowaniu i po prostu się martwisz.
- Nie naciskaj, nie zmuszaj dziecka do tłumaczenia się lub przyznania do czegokolwiek. Nie wyrażaj pretensji. Bądź spokojny i cierpliwy. Nie reaguj agresją na wrogość czy wycofanie. Jeśli dziecko nie chce rozmawiać, po prostu powiedz, że jesteś blisko i może na ciebie liczyć.
- Nie oceniaj. Nawet jeśli dziecko zaprzecza, wiedz, że nie robi tego, by dokuczyć. Po prostu może nie dostrzegać tych zmian. Dziecku może towarzyszyć dużo lęku i przerażenie, przed zmianami, przed przytyciem, ale też lęk związany z tym jak się czuje i że nie czuje się na siłach by coś zmienić, żeby „się cofnąć”, kiedy to tak daleko zaszło.
- Daj wam czas. Jeśli osoba zapewnia, że sobie poradzi, nie zniechęcaj jej. Obserwuj i zapewnij wsparcie.
- Zaproponuj spotkanie ze specjalistą. Zapewnij, że chcesz pomóc i dowiedzieć się więcej, o tym jak można sobie z tym poradzić. Wspólnie przeszukajcie internet i wybierzcie kogoś, kto w jakiś sposób zwróci uwagę i zostanie zaakceptowany przez dziecko. Pamiętaj, że trafiamy na różnych specjalistów, nie oznacza, że wszyscy są tacy sami. Jeżeli ktoś zrobi na was złe wrażenie, szukajcie dalej, nie poddawajcie się.
Zapraszam do odsłuchania podcastu z najważniejszymi wskazówkami, jak reagować, kiedy podejrzewamy zaburzenia odżywiania jako rodzice czy nauczyciele w szkole. Czujność, cierpliwość i wiedza są kluczowe.
Pamiętajmy! Zaburzenia odżywiania to nie nastoletnia fanaberia związana z odżywianiem. Zaczyna się od nieodpowiedzialnego odchudzania, ale najczęściej o jedzenie zupełnie nie chodzi. Chodzi o obniżone poczucie własnej wartości, poczucie osamotnienia, odczuwany brak kontroli. Jedzenie jest na wierzchu, a pod spodem mogą się czaić różne rzeczy. Ale to nie jest niczyja wina. Nie ma sensu szukać winnych, tracić energię na obwinianie się o zaniedbanie. Trzeba po prostu rozsądnie zareagować. Zaburzenia odżywiania to choroba, owszem i jak większość chorób mogą być leczone i wyleczone. Tego się trzymajmy! Rozmawiajmy i szukajmy wsparcia!
Serdecznie zapraszam do odsłuchania podcastu oraz subskrybcji mojego kanału na Spotify oraz iTunes.Czekam na pierwsze opinie i komentarze.
Zapraszam na specjalistyczny Ekurs psychodietetyczny poruszający tematykę zaburzeń odżywiania. Praca z osobami cierpiącymi na zaburzenia odżywiania wymaga podejścia interdyscyplinarnego, chorzy trafiają często do dietetyka, lekarza czy trenera w celu uzyskania dodatkowego wsparcia. Warto być dobrze przygotowanym do tej współpracy, która wymaga specjalistycznej wiedzy i umiejętności psychologicznych. Materiały zawierają: pliki pdf., nagrania mp3. oraz praktycznego Ebooka „Zaburzenia odżywiania w gabinecie dietetyka”.
Zapraszam do zapoznania się z programem!
