Problemy z jedzeniem i z emocjami u małych dzieci bagatelizowane przez specjalistów
Czasem najtrudniej jest udzielić rodzicom wsparcia w problemach wywodzących się z tak zwanej „prozy życia” 
Teoretycznie nasz mały klient nie boryka się z żadnymi problemami, można stwierdzić, że wszystko jest ok- jest zdrowy, wyniki krwi dobre, ale jakoś ten problem butelki, harmonogramu posiłków, braku chęci do jedzenia w przedszkolu – jest. Tylko jak go rozwiązać kiedy na pierwszy rzut oka nie ma się do czego przyczepić? I tu pomocna okazuje się wiedza z zakresu psychologii, wychowania, emocjonalnego rozwoju dzieci, psychodietetyki oraz realnych możliwości rodziców. Czy to problemy z jedzeniem, czy z emocjami? Czy może emocje wpływają na nawyki żywieniowe? Co może doradzić specjalista?
Niestety wciąż w gabinetach pediatrów, dietetyków i psychodietetyków można usłyszeć złote rady: „wyrośnie z tego”, „widocznie pani dziecko tak ma”, „a czy ono musi mieć te drzemki w dzień?”. Poprzez taką spychologię rodzice czują się niezaopiekowani. W związku z tym każdego dnia i każdej nocy utrwalają złe nawyki, które w przyszłości mogą prowadzić do problemów zdrowotnych związanych z np. chronicznym przemęczeniem całej rodziny, próchnicy butelkowej – która łączy się z podawaniem butelki z mlekiem do spania, brakiem pionizacji języka poprzez ciągłe używanie smoczka czy nadwagą.
Krzywdzące jest również przypinanie łatek, które tak często obserwuję w swojej praktyce np. „Pani dziecko to taki milczek i obserwator, nie musi uczestniczyć w każdych zajęciach, nie chce jeść, ale to nic, my go nauczymy…”. Niestety takie zachowanie tylko utrwala lęk separacyjny i nie pozwala na adaptację przedszkolną.
Niezaopiekowany rodzic i bagatelizowanie problemu
Kolejny problem, który wcześniej zasygnalizowałam to niezaopiekowany rodzic. Niezaopiekowany rodzi boryka się z chronicznym zmęczeniem stresem i poczuciem zagubienia w zastraszającej ilości błędnych informacji płynących z otoczenia. W związku z czym poszukuje rozwiązań korzystając z nierzetelnych źródeł jakimi są np. fora internetowe. Oczywiście nie powinno tak być, rodzic powinien mieć poczucie, że uzyskał pomoc w naszym gabinecie. Jest to niezwykle istotne, ponieważ przekłada się na zwiększenie zaufania do nas- specjalistów oraz motywuje klientów do kolejnej wizyty.
W swojej praktyce spotykam dzieci, które odcinają kupony od „złych nawyków” wprowadzanych często nieświadomie przez rodziców i specjalistów. Są to na przykład maluchy, które wykazują problemy ze snem. Rodzice zgłaszają brak możliwości przespania ciągiem nocy przez dwu – trzy letnie dzieci. Maluchy budząc się potrzebują porcji mleka podanej z butelki- jest ona również atrybutem potrzebnym do wyciszenia przed snem. Tak oczywiście nie powinno być, jednak rodzice zasłaniają się brakiem znajomości innego sposobu usypiania dziecka lub brakiem chęci na radzenie sobie z trudnymi emocjami malucha. Patrząc długofalowo brak przestrzegania prawidłowej higieny snu wpływa na „rozjechanie się” harmonogramu dnia. Dzieci siadają przemęczone do posiłków lub mają problem z wstaniem do przedszkola. To oczywiście może potęgować odmowę przyjmowania posiłków lub wpływać na adaptację przedszkolną. Wszyscy wiemy, że zmęczone i do tego głodne dzieci to mieszanka wybuchowa. Dobry sen dziecka to podstawa, zatem bardzo ważne jest, aby przeprowadzając wywiad z rodzicami zapytać ile dziecko śpi w dzień i w nocy, ile ma pobudek, jak reagują rodzice, w jaki sposób zasypia dziecko, kiedy dostaje pierwszy posiłek, czy przestrzegane są drzemki w tzw. okienkach drzemkowych? Wszystko ma znaczenie. A problemy z jedzeniem mogą mieć tutaj swoje źródło lub być podtrzymywane.
Praca z niemowlakami oraz dziećmi w wieku przedszkolnym wiąże się także ze znajomością regulacji ich emocji. Rozpoczęcie uczęszczania do żłobka czy przedszkola jest niewątpliwie trudnym momentem dla dzieci. Przez pierwsze tygodnie borykają się z rozłąką z opiekunem co oczywiście przekłada się na wystąpienie lęku separacyjnego. Jest to zjawisko powszechne, które powinno „wyciszyć się” po około 4 tygodniach pobytu w placówce i rzeczywiście 96% dzieci radzi sobie z rozłąką. To, co powinno nas niepokoić, to brak poprawy w zachowaniu dziecka, odmowa przyjmowania posiłków, płacz, brak chęci uczestnictwa w zajęciach, agresja. W takim przypadku powinniśmy jako specjaliści podjąć współpracę z nauczycielem, rodzicem oraz psychologiem w celu przywrócenia dziecku poczucia bezpieczeństwa.
Praca z dziećmi w wieku niemowlęcym i przedszkolnym to praca w duchu interdyscyplinarności. Holistyczne podejście do problemu powinno zawierać w sobie skupienie się na możliwościach rozwojowych dziecka (psychicznych i fizycznych). To wiąże się ze współpracą z takimi specjalistami jak logopeda, psycholog, fizjoterapeuta. Problemy z jedzeniem to nie tylko sprawa dla dietetyka, korzystajmy z pomocy innych fachowców. Nie zapominajmy jednak o rodzicach, którzy także potrzebują naszego wsparcia czyli zapewnienia im w empatyczny sposób niezbędnej wiedzy, wytyczenia kierunku działań, również podczas rozwiązywania „codziennych” problemów.
Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na temat najpowszechniejszych problemów związanych z jedzeniem oraz regulowaniem emocji u dzieci najmłodszych zapraszamy na specjalistyczny webinar psychodietetyczny. Dowiedz się jak wspierać rodziców i pomóc dziecku, kiedy i do kogo oddelegować małego pacjenta? Szkolenie na podstawie case study.
DOWIEDZ SIĘ WIĘCEJ O SZKOLENIU
Autorka tekstu i prowadząca szkolenie:
Marta Szpojda
Jestem magistrem psychologii oraz specjalistą ds żywienia dzieci. Prowadzę szkolenia oraz udzielam prywatnych konsultacji (również on-line). Pomagam w nauce tworzenia pozytywnej, pełnej ciepła relacji. Doradzam jak radzić sobie z trudnymi emocjami swoimi i dziecka. Zajmuję się także nauką i przywracaniem zdrowych nawyków żywieniowych u niemowląt i dzieci. Prowadzę stronę Marta Szpojda. Zdrowe emocje. Zapraszam!
